Бледа копија

Бледа копија

 

 

Моралот го претвори во предавство

Го расчлени во илјада парчиња

Го нарече нов живот

Го закити со срма избледена

 

Зошто се потребни сеќавањата

Кога црешата повторно млади пупки фрла

Старите веќе се со трулеж невиден

Етеги крај стеблото последните се распаѓаат

 

Останува само приказната ненапишана

Жолтата испукана хартија

И старото перо

На старото место каде прашината царува.

 

Недореченото,напишиго на таванот испукан

Претвориго во точка една

Колку голема,зависи од мртвите спомени

Ова не е исповед моја,некои зборови ненапишани се.

 

Сеедно ми е сега

Дали ќе бидеш стих опеан

Или песна недогледна

Или само нема буква во празна неизговорена реченица.

 

Немам повеќе причина да мразам

Беше само бледа копија на жена

Празен одраз на ликот од долниот спрат

Послушен поданик кој ги гризи усните од бес скриен.