Разговор со Ангелот

 

Разговор со Ангелот

 

 

Не бев бесен,повеќе може да се речи дека бев огорчен,огорчен од сите нанесени неправди,од сите попусто пролеани солзи,од сите залудно поминати мигови во проклетава самотија,па така огорчен,го соблеков гол,исто како мене,Ангелот,кој деноноќно одеше по мене,со тажен лик,го соблеков и го седнав до мене,заедно да немееме,и во немоста да го слушаме плачот на тишината,таа пискава труба на заборавот......

-ми студи..со тивок глас прошепоти

-знам,реков,тоа е студенилото во мојата душа,затоа ти студи.....

-дозволими,дозволими барем еднаш со мојаата ангелска рака да поминам преку твоите гради и да ја стоплам.....

-тргнија твојата рака,не те казнувам со студенилото,туку те прашувам,зошто погрешивме и двајцата....

-незнам,немам ни јас одговор во овој миг,и мене твојот ангел не заслепи нејзината кроткост,не заслепи нејзиното тивко шепотење,кое на мигови и мене ми делуваше на песна пеена под лакот на виножитото,не заслепи недаваќи ни подобро да погледнеме позади нејзината насмевка,дека се крие еден друг лик...несакам сега да го именувам,бидеќи и обајцата го видовме....

-сега оја е користа што го знаеме творецот на лажната љубов...

-навистина дозволими барем еднаш да поминам со раката преку твоето срце,премногу студенило блика,веќе студенилово силни стисоци прави,може во некој миг....несакам да помислам на тоа...

-што,што несакаш....го погледнав во очите,во тоа бескрајно плаво простраство,каде спиеше една цела вселена....што нескаш ,ајде кажи

-неможам,но и несмеам јас да го изговарам тој збор,не сум овластен да повикуван нешто што нетреба да се случи..

-еве јас за тебе ќе го изговорам тој збор...несакаш да кажеш дека ќе ми прсне срцето,и дека смрта ќе се слади со парчињата кои ќе одлетаат дирекно во нејзините раце.....СМРТ;СМРТ, еве јас го изговарам тој збор без никаков страв...

-те молам,прекини да ме мачиш,те молам,овие твои зборови за мене се како најжешките небесни мечеви....

-а зошто да се плашам од неминовноста...

-повторно те молам,дозволими само еден пат да поминам....

-зошто да ти дозволам,душата е моја и јас можам да располагам со неа како сакам...

-не,сега ја кажа најголемата човекова заблуда..

-зошто..

-душата е дарот Божји,таа е м,ало парче од целокупниот унервезиум,кога една душа ќе биде изгубена,или бесцелно изгорена,тогаш некаде во некој дел се јавува мала црна дупка,душата е најфината природна супстанца...

-ех....

-да,човекот може да се грижи за телото,носителот на душата,да го храни и лечи кога е болно,додека за душата се грижеме ние ангелите...

Сега навистина побеснав,побеснав во вистинска смисла...

-ако навистина тоа беше твоја задача,јас како смртник размислував со срцето,а не со разумот,тогаш ти кој мо-еше да ја видиш и нејзината душа,зошто ти не ја препозна....

-есега ти навистина грешиш.....

Замолчев,не подобро занемев,зарем навистина грешам.

-ајде тогаш кажими те молам каде погрешив....

-два пати те предупредив,дека нетреба да продолжив да одиш на таа патека,но ти слепо и покорно го молеше Бог да ти дозволи,кога на Бог му здодееа од твоите молитви,повторно ме пушти крај тебе со задача...оди израдувајго,но кога ќе му биде раскрварено неговото срце излекувајго....

-сакаш да кажиш дека се било однапред предордредено...

-не некои работи не се предодредени,но во добар дел да......

-кои се тие моменти кога бев предупреден....

-го имаш најголемиот и најмудар учител што природата го дава,самотијата и тишината,од неплодна нива,направија плодна ораница,во секој нареден миг,насадиги или посејги твоите прашања,потоа погледнија длабочлината на твојата душа,и од таму,од тој непресушен извор ќе ги добиеш одговорите,ќе никнат насекаде околу тебе...барај,барај и ќе добиеш,секој бесцелен миг за тебе е само загуба...

Замолчив,некоја пријатна тишина се распосла,дали од пријатноста и смиреноста на Ангелот или пловидбата на бродот наречен живот,заплови во тие води...

-дозволими навистина само еднаш да поминам преку твоето срце,секој негов грч,за мене е болка неподнослива,погледниго онај темен облак,таму ги сликам моите болки што ми ги задаваш со грчевите од твоето срце

Шумот на брезите ли беше толку лековита песна ,или започна да се смирува бесот..

-во ред ќе ти дозволам,но ќе ми одговориш само на уште едно прашање...

Ќе ти одговорам ако сакаш на уште сто,на илјада....

-што ќе биде со моите мали и слатки Ангелчиња..

-за нив не се грижи,измама е со танок превез,ќе падне многу бргу,оставиги,болка ќе ги научи да гледаат понапред во времето и со побистри очи да ги гледаат нештата,болката ќе ги научи да ја засилат својата верба,сега и тие ја научија најголемата лекција,дека некогаш и луѓето на кој безрезервно им веруваме и сакаме знаат да не повредат,па макар тие носеле и лик на мајка.....

Ме погледна некако со некоја милост...

-сакаш да знаеш што ќе биде со...го гледам пламенот во твоето срце сеуште клокоти,ајде изгасниго веќе еднаш,за да не бидеш повреден посилно,а за нејзината иднина нема да ти кажам, ни збор,и подобро е да не знаеш...но верувам кога ќе слушнеш,ќе ти биде сеедно.

-но....

-ќе ја заборавиш,ќе ја заборавиш,јас ќе бидам тука околу тебе,брзо ќе ги исцелиме раните...

Поминуваше Ангелот со дланката околу срцето,некако со брзина на утринско немирно разиграно и палаво ветре.....