Небиднина во Невратност

Од сино око сон истече

На ладен осој се залепи,прилепи,тука за навек остана

Бигор до бигор се прилепи

Призраци и лити сенки од понорници повика

На гозба,пир див пагански ги покани

И божемни набожници

Та тоа ти беа кртови во дамари душевни

А ете свети,посвети ,најсвети се прикажуваа

Јадот

Јадот жена со пламени магли го носеше

Кобен и суден,и многу студен

Со дождалец покривка гробна ткаеше

Селските клепала за тоа кажаа

И бучни диви нескротени матни понорници

Велигденски дар е тоа за една душа.

Низ клепкиве се сурнува едно минато без иднина

Небиднина е тоа

Подземници жедно го испиа

Повторно станувам Син на Отецот

Проклетија,гревовина ќе да е отплатена

Млад пород,гол, пред небесен олтар стојам.

Бев стопан без ѕид и стреа

Една педа небо имав

Една капка од морето живот

Грст радост и смеа

Нема веќе

Голем Петок

Голема Сабота

Или Света Недела

И се што беше мое

Сега е и твое

И корен див

И песок ситен

Сепак свадба ќе биде

Девер венец зел в рака да носи

Сватови,сватови многу

Мираз на земја даруваат

Благослов за сонот од вековите кажувааат

Само

Од онаа страна на денот

Невеста што не е невеста

Стапалки на земја целива

На крај на усни насмевка и се развлекува

Малку на невратноста се радува.