Сам бев,мислев бесилен сум,пред сопственото распетие
Со неколку плисоци од минатото да се борам.
Крадав дни кои не се дни
Но со безбојност пред очиве ми исчезнуваа.
Оживувам ете прастара игра,повторно самотијава ја дави немилосрдно
Изглоданите коски јасно кажуваат.
Се лажам,со скаменета корка леб сила да соберам
Кучешки апеш се роди така,безбели ѕвер сум станал.
Сега и призраците се плашат од мене
За ним е ова невратно мртов простор.
Не ме тревожи веќе нечиј крик
Знам тоа е нечија морничава смрт.
На некои кои мислеа силни се,јаки се,моќни се
Еве како суводолици збеснати ќе им се лизгаат солзите.
Кога умирав во соништата
Црнејцата,паганска сила ми ја даде.
Од скриената бездна на душата тајни молитви вадеше
Ме научи повторно црни клетви да кажувам.
Ѕвездена рана да отворам
Бескрајното молчење ќе го подарам така.
No comments:
Post a Comment