Го оставив и последното сеќавање за тебе на последното парче снег,го гледав тажно,се топеше со крик кој одекнуваше од некој дел на твоите гради,немеев и без солзи се раскинував,овде и солзите немаат вредност,па бесцелно беше да ги пуштам, знаев можеби дека не требаше тоа да го направам,можеби требаше да го носам,но премногу оштри врвови имаше тоа парче,премногу болка ми правеше,ме параше насекаде по телото,сега само ветерот тука завивасо призвук на волк самотник, сенки од нејасни креатури се движат студенило со себе влечат,го сејат и расејуваат по земјата,....гавранот црн однекаде долета,со утеха млака....оди оди по поледицава,оди кон ништото,зошто и ти утре во мугрите ќе бидеш само сеќавање...оди...
No comments:
Post a Comment